انسان موجود احساسی است . زمانی که ما به یک آموزگار تبدیل می‌شویم تا حدودی در کنترل کردن احساسات خود تجربه کسب کرده ایم. البته ، دانش آموزان همچنان به رویارویی با احساساتی که کمابیش برای آنها تازگی دارد ادامه می‌دهند. آنچه در زیر می‌آید برخی راه هایی است که می‌توانیم توسط آنها به دانش آموزانی که از اعتماد به نفس پایینی برخوردارند کمک کنیم.
1- احساس را بپذیرید. سعی نکنید دانش آموز را وادار کنید که " زود حواس خودش را جمع کند !" ممکن است گاهی اوقات به قدری افکار دانش آموزان درگیر مسایل بیرون از کلاس باشد که نتواند چیزی بیاموزند. نسبت به این موضوع حساس باشید و کمتر به آنها فشار وارد سازید، و یا سعی کنید به آنها کمک کنید.
2- ببینید احساسی بودن آنها از کجا سرچشمه میگیرد. با ملایمت و دقت اطلاعاتی راجع به منشاً احساسات قوی آنها جمع آوری کنید. غالباً ، اولین توضیحاتی که درباره علت آن داده می‌شود فاصله زیادی از علت اصلی دارد. گاهی اوقات خمیازه کشیدن وعدم تمرکز می‌تواند نشانه ای باشد از آشفتگی و فشار درونی آنها ، نه کسالت از آنچه به آنها درس می‌دهید.
3-به دانش آموزان کمک کنید احساسات خود را بیان کنند. دانش آموزان را تشویق کنید توضیح دهند چه احساسی دارند و چرا . بدون این که از همان ابتدا از خود واکنش قضاوتی نشان دهید ، از آنها سؤالاتی بپرسید که در فاش کردن احساساتشان به آنها کمک کند.
4-در دانش آموزانی که تحت تأثیر عواطف خود قرار گرفته اند احساس بیزاری ایجاد نکنید. سعی کنید از منزوی شدن دانش آموزی که در حال تجربه یک احساس قوی است ، جلوگیری کنید. آنها را یاری دهید متوجه شوند که احساسات یک بخش کاملاً طبیعی از زندگی است و داشتن عواطف مایه هیچ گونه ضعف یا سرافکندگی نمی شود.
5-به دانش آموزان کمک کنید منشأ احساسات خود را شناسایی کنند. وقتی احساس مورد نظر عصبانیت باشد ، به دانش آموزان کمک کنید دلایل اصلی چنین احساسی را ریشه یابی کنند. در اغلب مواقع ، وقتی این دلایل برای فرد دیگری بیان شوند ، این احساس به طرز چشمگیری تسلی می‌یابد.
6-به دانش آموزان کمک کنید این را درک کنند که احساسات عادی هستند. در شرایط" عادی" ، صراحتاً راجع به طبیعت انسان در داشتن عواطف و احساسات صحبت کنید. برای دانش آموزان شرح دهید که چه قدر اولین تجربه قوی عاطفی و احساسی می‌تواند از حد فهم آنها خارج باشد ، لیکن تجربه بعدی به آنها کمک می‌کند برای خود استراتژی مفیدی دست و پا کنند.
7-این کار را به تنهایی انجام ندهید. انتظار نداشته باشید به تنهایی از پس تمام موقعیت های احساسی بر آیید. ببینید کدام یک از همکاران شما در کنار آمدن با چنین موقعیت هایی تجربه دارند و در صورت امکان ، از آنها کمک بگیرید.
8-اگر لازم باشد از کارشناس کمک بگیرید. مواظب آن دسته از مشکلات عاطفی باشید که نیازمند با کارشناس هستند. وقتی دنبال چنین کارشناسی می‌گردید مراقب باشید احساس بدنامی ایجاد نشود. در اکثر مواقع، این یک فرد باهوش و حساس است که موقتاً خود را در بند احساسات بیش از حد گرفتار می‌کند.
9-احساس ضعف را کاهش دهید. هر کاری از دستتان بر می‌آید انجام دهید تا احساس " متفاوت " بودن یک دانش آموز بیش از حد عاطفی را کاهش دهید. غالباً احساس بیزاری کردن رنج آورترین قسمت از یک رویداد عاطفی است.
10-نشان دهید که شما نیز انسان هستید. اگر مفید باشد ، احساسات ، عواطف و راه های کنار آمدن با تغییرات حالتی خود را با آنها در میان بگذارید. از قوه تشخیص خود استفاده کنید تا تصمیم بگیرید کدام بخش از تجربیات خودتان می‌تواند برای استفاده دانش آموزان مفید واقع شود.
منبع: http://edu.tebyan.net/
