خودارضائی با نام علمی ( masturbation ) به معنای انجام عملی توسط خود فرد جهت رسیدن به اوج لذت جنسی یا ارضای جنسی (urgasm ) بدون عمل نزدیکی (intercours ).البته این تعریف کامل نمیباشد چون ممکن است این عمل توسط همسر و زوج جنسی بدون عمل نزذیکی صورت گیرد. لذا اصطلاح (masturbation ) طیف گستردهای را شامل میگردد که بسته به مذهب و فرهنگ و شرایط روحی و جسمی فرد متفاوت است وممکن است در فردی بعنوان اقدام درمانی یا بعنوان قسمتی از نزدیکی قلمداد گردد.

خودارضائی مردان یا استمناء غالبا در پسران نوجوان و جوان انجام میگیرد و در تمامی آمارهای ارائه شده درصد بالائی از پسران حداقل یکبار تجربه استمناء را در طول زندگی خود دارند ( متاسفانه هیچ آمار رسمی در ایران وجود ندارد) و در اروپا شیوع آن را در قشر در حال تحصیل و دانشجویان بیشتربوده است.

تا سالهای حدود 1965 توسط اکثر پزشکان عمل خودارضاعی شدیدا نکوهیده میشد ولی پس از آن بتدریج توسط گروه متعددی از پزشکان نظر مثبت تری به آن داده شده است و گاهی نیز بعنوان درمان توصیه شده است.

دلایل پزشکانی که نظر مثبت بر عمل (masturbation) دارند, خودارضائی را بعنوان راه جلوگیری از شیوع بیماریهای مقاربتی و افزایش تعداد حاملگی غیرقانونی ناشی از ارتباط جنسی جوانان میدانند و یا بعنوان قسمتی از رفتار جنسی طبیعی قلمداد کرده اند و شاید صرفا مضرات آن را در حد دفع مقداری از مایع منی (semen) یعنی دفع مقادیر ناچیزی پروتئین و ویتامین و مواد قندی میدانند (نظر مولف) و همچنین با عمل خودارضائی از فشارهای عصبی ناشی از تحریکات جنسی جلوگیری خواهد شد.

مضرات استمناء :

برای درک مضرات استمناء ابتدا مسیر عصبی یک تحریک جنسی تا انزال را طی عمل نزدیکی بطور ساده مرور میکنیم. ابتدا نعوظ با تحریکات دو مسیر, یکی مسیر رفلکسی ( reflexogenic ) که ناشی ازتحریک حس پنجگانه بخصوص لامسه و بینائی , و دیگری مسیر ذهنی ( psychogenic ) که ناشی از تحریکات ذهنی است. 

از طریق این دو مسیر مراکز نخاعی و فوق نخاعی ( supraspinal ) و سیستم عصبی مرکزی و هیپوتالاموس , ابتدا منجر به بروز نعوظ و سپس ادامه و استمرار تحریکات مراکز جنسی مغز, شدت تحریکات به حدی بالا میرود که به حد آستانه ارضای جنسی فرد برسد و عمل انزال صورت گیرد . این مسیر طبیعی تا انزال, با عمل نزدیکی میتواند رخ دهد و یا طی مرحله REM خواب ( rapid eye movment ) انجام شود. ( خواب شامل چندین مرحله سطحی تا عمقی میباشد. در یکی از این مراحل , حرکت سریع کره چشم وجود دارد که به این مرحله REM گقته میشود).

در این مرحله در افراد سالم نعوظ آلت تناسلی ایجاد شده و خواب دیدن و رویا نیز رخ میدهد. طی نعوظ ممکن است همراه با تحریکات جنسی ناشی از رویای شبانه, میزان تحریکات به حد آستانه انزال رسیده و منجر به ارضای جنسی و انزال طبیعی گردد ( محتلم شدن یا جنابت ).

آنچه توضیح داده شد مسیر طبیعی ارضای جنسی و انزال بود ولی طی عمل استمناء مسیر تحریکات رفلکسی ناشی از حس های پنج گانه, بجای حس لمس تمامی بدن, محدود به حس لمس موضعی ناحیه محدودی از آلت تناسلی میباشد. همچنین تحریک سایر احساس مانند بینائی, شنوائی و حتی بویائی که طی عمل نزدیکی اهمیت دارد در حد صفر خواهد بود.

لذا جهت رسیدن به آستانه ارضای جنسی, لازم است مسیر ذهنی (psychogenic) جبران کمبود تحریکات مسیر رفلکسی و حسی را بنماید, لذا با فشار ذهنی و عصبی مضاعف , مغز مسیر را به سمت رسیدن به حد آستانه انزال طی میکند. که این فشار مضاعف میتواند با تکرار, عوارض عصبی ببار آورد. و همچنین بتدریج مرکز عصبی تحریکات جنسی با کاهش آستانه ارضای جنسی وانزال, سعی در جبران این کمبود تحریکات حسی را خواهد کرد تا مغز فشار کمتری را متحمل گردد.

در نتیجه با کاهش آستانه ارضای جنسی بتدریج فرد مبتلا به زود انزالی (premature ejaculation) خواهد شد. که عارضه شایع ناشی از استمناء میباشد. بدین معنی که زمانی که فرد تحت تاثیر تحریکات انذک جنسی قرار میگیرد حتی زمانی که تصمیم به عمل نزدیکی میگیرد, مسیرهای عصبی مرکزی جنسی فعال شده و با سرعت بیشتر, مدت زمان کمتر و با تحریکات جنسی کمتر, و با توجه به کاهش آستانه انزال, در مدت زمانی کمتری فرد را به مرحله انزال و ارضای جنسی میرساند.

گاهی حتی قبل از نعوظ کامل آلت تناسلی واقدام به عمل نزدیکی و دخول آلت تناسلی, فرد ارضای جنسی میگردد و آنچه را که سالها با آرزو و ذهنیت آن اقدام به استمناء میکرده. پس از ازدواج قادر به انجام آن و یا لذت بردن از آن نخواهد بود.(اینجانب طی مشاوره با بیماران مبتلا به زودانزالی شدید, در درصد بالائی سابقه استمناء زیاد را دوران جوانی آنها دیده ام)